Sonrası mı? Adlı Bir Şiir
Sonrası mı? Sonrası yok hepsi bu kadar kalanlardan geriye.. Senin dediğin bir rüzgardı gelip geçti çoktan. Bir istanbul rüyasının en derin uykusu düşmüş artık yollara. Bak seni dalgaya alıyor deniz, uyutmuyor seni koynunda. Sonbahar hüznüne benziyor kırlangıçların sesi. Beklemeyen gözlerim dalıyor derinlere. Sımsıkı
Tedavülden kalkmış aşkların parasız şairi
Tedavülden kalkmış aşkların parasız şairi, kızın yüzüne son defa bakar bakmasına ama pabucundaki delikten haberi yoktur. Eskimiş gömleğinin yakasından silkelenip düşer gibi savrulur kenara sevdalardan. Aşkın esamesi kalmamış dünyada iflah olmaz sevdalılar, eski bir defterin yırtılmış sayfalarında yaşıyor şimdi. Bulanık hatıralardan
Masumiyet Terkedildiği Zaman
Gece çok karanlıktı bizim için ve çocukların oyuncakları kırılmış, her taraf kir pas içindeydi. Nasıl tüyüyorsa sobanın dumanı öyle yanıyordu bir filistinli babanın yüreği küçücük ellerin avucunda. Sessizliğin sesi boğarken insanları gökyüzüne açıktı elleri boğulurken bir hayır duasına hasrettiler. Tükenen
İnsanlar Biriktiriyorum
İnsanlar biriktiriyorum gözlerim kapalı, yağmurlu günlerde ıslanır gibi.. Sonra kalbinden çıkan kılıçla ikiye bölüyorum onları yola devam ederken. Solan yüzler arasından seçtiğim bulutları vuruyorum yüzlerine. Sonra akşam olurken denizlerin mavisinde gece karanlığında soluyorum nefeslerini. Çiçekler ekiyorum kalanların gönüllerine, sevgiyle sulayıp