Haydi dartanyan çıkar kılıcını, seni şiir yiyen seni aşkı hesaplara terketmiş küstah canavar. Yeme artık benim cümlelerimin kelimelerini. Artık kral'da insin tahtından.. Aşktır gerçek hükümdarı bütün mısraların. Sözlerimin rüzgara kapıldığı sokağın en ortasında, yanılgılarım yalnızlıklarımla akraba şimdi. Kılıcım elimde, alnımda bir

En incesinden yalnızlık yada yalnızlığın en incesi.. Damarlarıma gözü kapalı enjekte edilen kiralık rüyalarda tanıdım seni. Bir şarkı mırıldan bana uyanmadan kuşlar ve unut beni bütün kapılarını kapatıp. Niyet ettim, dua ettim, küfrettim, terkettim. Ben körler ülkesinde yaşayan biriyim duyun benim

Çok azdır adam gibi kalan

Ben boğuşurken dalgalı denizlerde bir kara parçasında yırtılmakta olan benim zihnim. Mütebessim! ''

Bir gün herkes gider. Artık kapat perdeleri, sen kazandın.. Ben yokum sen yaz, sen oyna bir yalan eksik olsun hayatımdan. Sözün bittiği yerde ne bavula ihtiyaç oluyor nede düşünmeye. Giderken arkana bakıp hüzünlenmek için ise vakit çok geç. Yorulur bazen yazan