Belki Birgün
Belki birgün roller değişir ben unuturum, sen hatırlarsın. Seni unutmam gerektiğini hatırlayamadım.
Bir kadehin kırılganlığından doğan parçalanmış haysiyet, kadehin değil ama senin mahçubiyetin. Üşüyen yanlarımla sarıldığım hayatımda; Senden başka şeylerde düşünmeli insan.
– Hayır yavrum ağlamıyorum, gözüme toz kaçtı ondan.
Bu konuştuklarımız aramızda kalsın, balta girmemiş sevdamızdan armağan. Hadi artık hayallerini yakıp bizi ısıt. Zihnimi kaplayan tozları silerken; bilinmedik bir hüzün var içimde, ya ben fazlayım yada biri eksik bu şehirde.
Sen yaşamıyorsun, sadece varsın.
Fakirliğin kol gezdiği çocukluğumda çamurlu sokaklar gelir aklıma… Bir haftada yırtılan ayakabılar, kolay değildi babamım omuzundaki yük. Kırık dökük bir evde yinede mutluyduk. Fakirliğin verdiği zenginliği yıllar içinde yavaş yavaş kaybettik. Hala o top koşturduğumuz, bisiklet sürdüğümüz sokakları özlüyorum. Sanki birşeylerim kaldı o senelerde..
Belki birgün..